به احتمال زياد بقاياي گروهي از كهكشان‌ها هستند كه در گذشته نه چندان دور با يكديگر تركيب شده‌اند و اكنون يك مجموع فسيل را تشكيل مي‌دهند.و كهكشان‌هاي كوتوله‌‌اي كه آن را احاطه كرده‌اند
Ngc 1132 در فاصله تقريبا 320 ميليون سال نوري در صورت فلكي نهر، متعلق به دسته كهكشان‌هاي بيضوي غول‌پيكر است. و به احتمال زياد يك تجمع عظيم كهكشاني اين فسيل كيهاني را پديد آورده است. در اين تجمع، برخورد پي در پي كهكشان‌ها يك كهكشان بزرگ و درخشنده بيضوي به وجود آورده كه از كهكشان‌هاي معولي نوع بيضوي درخشنده‌تر است.
در نور مرئي،1132 Ngc يك كهكشان بيضوي منفرد و دور افتاده به نظر مي‌رسد. اما، مطالعات نشان مي‌دهد كه 1132 Ngc در هاله‌اي از ماده تاريك برنامه دارد كه مقدارش با ماده تاريك خوشه‌هايي كه ده‌‌ها يا صدها كهكشان دارند قابل مقايسه است. همچنين،1132 Ngc تابش قوي پرتو X دارد كه منبع آن حجم زيادي از گاز داغ است. اين حجم گاز غالبا در كهكشان‌هاي خوشه‌‌اي يافت مي‌شود. تابش پرتو X در1132 Ngc به محدوده‌‌اي از فضا گسترش مي‌يابد كه 10 بار وسيع تر از شعاع كهكشان در نور مرئي (120000 سال نوري) است. اين شواهد نشان مي‌دهند كه 1132 Ngc نه يك كهكشان منفرد كه يك كهكشان خوشه‌‌اي است.
منشاء اين گروه فسيل شده هنوز ناشناخته است. محتمل‌ترين توضيح اين است كه يك كهكشان به طور افسارگسيخته هر آنچه اطراف خود بوده را بلعيده و حاصل نهايي اين بلعيدن، گروه فسيل شده است. توضيح ديگر اين است كه شايد اين گروه پديده‌هاي كميابي باشند كه در جايي يا در زماني تشكيل شده‌اند كه رشد كهكشان‌هاي با اندازه متوسط تا حدي متوقف شده و تنها يك كهكشان بزرگ شكل گرفته است.
در اين تصويري كه تلسكوپ فضايي هابل آن را تهيه كرده، هزاران خوشه كروي و قديمي از كهكشان‌ها 1132 Ngc را احاطه كرده‌اند. اين كهكشان‌ها احتمالا بازمانده كهكشان‌هايي هستند كه 1132 Ngc آنها را بلعيده است. در زمينه عكس كهكشان‌هاي بسيار دور هم ديده مي‌شوند. دانشمندان با استفاده از تلسكوپ‌هاي فضايي محيط اطراف كهكشان‌هايي مانند 1132 Ngc را مطالعه مي‌كنند تا با تحليل خواصشان چگونگي تشكيل آنها را دريابند.
كهكشان‌هاي بيضوي ظاهري يكنواخت و هموار دارند. صدها ميليون تا صدها تريليون ستاره دارند و شكلشان از تقريبا كروي تا بيضوي بسيار كشيده متغير است. درخشش زردفام اين كهكشان‌ها نشان سن زيادشان است. از آنجا كه كهكشان‌هاي بيضوي گاز سرد زيادي ندارند، نمي‌توانند بيش از اين ستاره توليد كنند.
بسياري از كهكشان‌ها، از جمله كهكشان راه شيري، در گروه‌هايي برنامه دارند كه به دام گرانش يكديگر افتاده‌اند. گاهي گرانش باعث مي‌شود كهكشان‌ها با يكديگر برخورد كنند و حتي در قالب يك كهكشان منفرد با هم تركيب شوند.
شواهد محكمي وجود دارد كه نشان مي‌دهد راه شيري هم يك كهكشان‌‌‌خوار بوده كه در طي عمر خود تعداد زيادي از كهكشان‌هاي كوچكتر را بلعيده و ستاره‌هايشان را از آن خود كرده است.
منبع: ASA